De wet van Murphy, Als het fout gaat, gaat alles fout.

Daar leek het afgelopen weekeind wel weer even op. Tonia is zaterdagavond getroffen door een zwaar  hartinfarct. Al in de ambulance -voor de deur-  bleek dat ze (na het afnemen van een ECG) direct door moest naar het AMC in Amsterdam. Daar bleek haar rechterkransslagader bijna geheel dicht te zitten. We waren snel in Amsterdam (160 km per uur incl. een blauwe kerstverlichting. In het AMC stond iedereen al klaar en is ze gelijk geholpen. De arts vertelde ‘het was kantje boord’ Nu is ze stabiel. Zondagmorgen is ze overgebracht van het AMC naar de hartbewaking van het WEST-FRIES Gasthuis in Hoorn , waar ze nog steeds is. Het is nog wel afwachten of er blijvende hartschade is, dat horen we van deze week nog wel. Daarnaast is onze kleindochter daar ook opgenomen i.v.m. een eetstoornis. Die is dus gelijk op bezoek geweest bij haar Oma.

De schrik zit er wel gelijk goed in. Ongetwijfeld zal de stress van de laatste tijd een rol gespeeld hebben. Ze is ook erg bezorgt over mij en onze kleindochter.

Er is ook wat te melden, Morgen, dinsdag  20-12 moet ik weer naar de VU voor een botboring, longfoto, hartfilm etc. en de  intake in de trail, (Ik ben dus wel een dagje zoet) Vrijdag volgt dan een total bodyscan,  en volgende week dinsdag naar de neuroloog voor een spier-zenuw test i.v.m de constateerde hernia op c6-c7

Als het goed gaat, start ik 9 januari 2017 met de chemokuur van 4 maanden met aansluitend de  stamcel transplantatie  ( Autoloog, d..w.z. dat de stamcellen uit mijn eigen bloed ‘geoogst’ worden. Met een donor heet dat Allogeen. Allogeen geeft echter sneller afstoting verschijnselen. De behandeling is onderdeel van een ‘clinial trail’, en een wetenschappelijk onderzoek FASE 3,  Het blijft nog spannend of ik daratumumab toegevoegd krijg of niet (loting)

Maar voorlopig proberen we er maar positief tegen aan te kijken. Met Tonia waren gelukkig op tijd!