Lieve mensen, Al ruim 2 jaar kampt onze kleindochter met een eetstoornis, waar ik niets over mocht schrijven in mijn blog. Een eetstoornis die haar leven negatief beïnvloedde en diverse opnames nodig maakte. Ook nu was ze opgenomen in Alkmaar. De eetstoornis startte toen ze 13 jaar was en nam bij haar de overhand. Haar zelfbeeld werd telkens weer op de proef gesteld En hoe mooi we haar ook vonden, ze dacht er anders over.
Ze was ook betrokken bij mijn ziekte en dat van Tonia en maakte zich daar ook ongerust over. Toch heeft haar dat niet kunnen weerhouden om enkele pogingen te ondernemen om afscheid te nemen van het leven. En waar we 2,5 jaar al bang voor zijn, is vandaag tot een wrede werkelijkheid geworden, Ze kon het leven niet mee aan, Het was te zwaar voor haar. De laatste poging slaagde Vanmorgen moesten we afscheid van haar nemen. Ze was niet meer te redden. Dalisay is 15 jaar geworden. Een prachtig lief, creatief en sociaal kind. Dupe van Anorexia. Dit is pas echt erg kl…We hebben al een leven geleefd, ze was er net aan begonnen.
We zijn verdrietig. Wat kan een mens nog hebben? Wat kunnen we als familie nog hebben? Vooral Patricia, Ron en Kylian? De ziekte MM zal ik nog steeds proberen te overwinnen, voor onze kinderen. We hebben de steun van elkaar toch hard nodig. Maar dit maakt het wel moeilijk voor ons allemaal. Dit kan ook niet los gezien worden van het hele proces. Vandaar dat ik dit deel met jullie. Hoe wrang kan het leven zijn?
Lieve Dalisay, we houden en blijven super veel van je houden. Voor altijd!
Dalisay met Patricia tijndens Mirandamania,
Tom en Tonia heel veel sterkte met dit vreselijke bericht over Dalisy .
En jij ook het beste gewenst met je behandeling sterkte sterkte.
Gr Bert en Els
Wat erg voor jullie allemaal, woorden zijn te klein om zo’n verdriet te vatten.we wensen jullie veel kracht toe en leven heel erg met jullie mee.
groeten Wybe en Syta
Te jong en nog zo onwetend! 15 jaar, dan moet je feesten, plezier maken met je vriendinnen en kattekwaad uithalen. Ze heeft het geprobeerd maar kon het niet meer…. het is zo triest, ze heeft nu rust… haar hoofd zat te vol en ze kwam er echt niet meer uit. Wij leven zomet jullie verdriet mee, soms denk je idd, hoeveel kan een mens hebben?? Anorexia is een moordenaar! Ze zou het ook altijd moeilijk blijven houden, het gevoel gaat nooit echt weg, ze was slim genoeg om dit te weten en had de kracht ook niet meer om dit gevecht aan te gaan. Het verdriet voor Patries en Ron en Kylian is te groot voor woorden. Zo hard voor je kind vechten en het toch verliezen is onmenselijk! Daarbij jouw ziekte Tom en het infarct van Tonia en de ziekte van Ron zijn vader, bizar…..Heel veel sterkte en liefs van ons
Lieve Tom en Tonia,
Dat was enorm schrikken vanochtend wat een vreselijk verlies en nog zo jong.
Wij kunnen er ons geen voorstelling van maken wat dit voor de ouders en broer en jullie natuurlijk.
Wij wensen jullie alle sterkte toe met enorme verlies.
Gr Han en Marijke
Sjezus wat ongeloofelijk heftig zeg! .Ontzettend gecondoleerd!! en heel veel sterkte gewenst voor jullie en alle betrokkenen en familie !!
Lieve Tom en Tonia,
Het leven is vaak oneerlijk. Dat blijkt nu weer. Hoeveel kan een mens dragen?? Dat ik vanochtend zag lieve familieleden begreep ik het al het is helemaal mis. De schrik sloeg mij al om het hart. Nee toch, het zal toch niet.
Lievelingen, ik wens jullie allemaal heel veel kracht en liefde om dit vreselijke verlies te kunnen dragen.
In gedachte dicht bij jullie xxxxxxxxx
Verschrikkelijk gecondoleerd en heel veel sterkte allemaal , verslagen geen worden meer te vinden voor dit grote verlies ik denk aan jullie xx
Lieve allemaal gecondoleerd met dit vreselijke verlies te jong veels te jong ik wens jullie allemaal heel veel kracht en sterkte toe wij denken aan jullie
Schrik, ontzetting, tranen van verdriet. Er zijn geen woorden voor om dit verlies te beschrijven.Wij kregen het te horen tijdens de condoleance op de crematie van mijn schoonmoeder. Die is 90 geworden. Ook verdriet en verlies, maar zo’n bizarre tegenstelling ten opzichte van Dalisay. Met het afscheid van iemand van 90 kun je absoluut vrede hebben, maar met een leeftijd van 15 jaar door de stomme anorexia NOOIT. Wij zijn in gedachten bij jullie en wensen jullie alle sterkte van de wereld om zo’n onrecht een plaats te kunnen geven.
Lieverd rust zacht, wij zullen aan je denken en elkaar steunen in de leegte die nu overblijft. Veel te jong door deze klote ziekte die je uiteindelijk niet hebt kunnen winnen. Wij denken aan die lieve meid die wij erg gaan missen. Rust zacht. Marcel, Nicole, Damian & Kyara
En natuurlijk ook nog Tom (en de rest) veel sterkte bij het ondergaan van de zware behandelingen. Sorry, dat was ik even vergeten, maar niet minder gemeend.
Lieve mensen,
Dalisay is thuis gebracht , zoals ze zelf vast graag wilde. En daar blijft ze tot de crematie.
Zo jong, maar eindelijk rust in haar hoofd. We zullen haar nog een weekje koesteren in ons midden. Zo verdrietig allemaal……..
Lieve Tom, Tonia en familie. Vreselijk verdrietig om dit te lezen. Zo jong en in de bloei van haar leven. Het heeft niet zo mogen zijn. Allen gecondoleerd met dit grote verlies. Heel veel sterkte. Wij denken aan jullie. Veel liefs van Ron en Trudy Rijpkema-van der Wal
Lieve Tonia en Tom, ………….
….geen woorden voor zo een onmenselijk groot verdriet…….
Jullie stille, diepe angst is werkelijkheid geworden, hoe triest, hoe verschrikkelijk, hoe erg is dit…
Een jong meisje kan niet meer verder, helemaal moe gestreden… helemaal op….
Ouders die een mooie lieve dochter moeten missen… en toch verder moeten….
Grootouders die een pracht meisje overleven…. en toch ook verder moeten…
Machteloos, verslagen en kapot van verdriet….
Drama voor allemaal…..
In gedachten ben ik, zijn wij, bij jullie…. altijd al… maar nu extra…… xxx
Patricia, Ron en Kylian ook veel sterkte ….
Er zijn geen woorden van troost voor dit immense verdriet…
Wij zijn in onze gedachten heel diep bij jullie, jullie allen..ik zie haar nog zo voor mij bij de opening van het inloophuis, zo’n mooi meisje..
Ontzettend veel sterkte en warmte toegewenst van ons beiden.
Lieve knuffels en xx voor jullie allemaal
Vreselijk hier zijn geen woorden voor zo oneerlijk jullie maken al zoveel mee houd het dan nooit eens op heel veel sterkte voor de hele familie veel warmte en liefde toegewenst in deze zware tijd dikke knuffels uit Portugal Sjaak ,Simone,Dionne en René